Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

tes Wort (

  • 1 Wort

    Wort n
    1. -(e)s, Wö́ rter (отде́льное) сло́во

    f chsprachliches Wort — те́рмин

    Wort für Wort — сло́во в сло́во, досло́вно

    im w hrsten S nne des W rtes — в по́лном [и́стинном] смы́сле сло́ва

    das Wort liegt mir auf der Z nge — сло́во ве́ртится на языке́, ника́к не вспо́мню э́то сло́во

    2. -(e)s, -e сло́во ( речь); выска́зывание

    Wort für Wort, ein Wort gab das ndere — сло́во за́ слово

    geflǘ gelte W rte — крыла́тые слова́

    kein Wort mehr! — ни сло́ва бо́льше!

    k ines W rtes mä́ chtig sein высок. — лиши́ться языка́ ( от страха)

    das l tzte Wort hast du — за тобо́й после́днее сло́во

    er muß mmer das l tzte Wort h ben — его́ не переспо́ришь

    das l tzte Wort in d eser ngelegenheit ist noch nicht gespr chen — де́ло ещё́ не решено́

    j-m g te W rte g ben* — угова́ривать [успока́ивать, утеша́ть] кого́-л.

    r de k ine gr ßen W rte — не говори́ гро́мких слов

    l ere W rte — пусты́е слова́

    schö́ne W rte m chen — говори́ть краси́вые слова́; льстить

    das Wort gilt dir — э́то отно́сится к тебе́

    d eses Wort ist mir entschlǘ pft — э́то сло́во сорвало́сь у меня́ с языка́

    das Wort blieb ihm in der K hle st cken — слова́ застря́ли у него́ в го́рле

    ein g tes Wort f ndet inen g ten Ort посл. — до́брое сло́во не пропада́ет да́ром

    das Wort verhllt, die Schrift bleibt посл. — ≅ что напи́сано перо́м, того́ не вы́рубишь топоро́м

    ein Wort f llen l ssen* — пророни́ть сло́во

    (v ele) W rte m chen — разглаго́льствовать, быть многосло́вным

    die W rte k uen — мя́млить

    j-m das Wort bschneiden* — оборва́ть кого́-л., не дать кому́-л. договори́ть

    er hat dab i auch ein Wort m tzureden — он та́кже име́ет пра́во го́лоса в э́том де́ле

    ein (g tes) Wort für j-n, für etw. (A) inlegen — замо́лвить за кого́-л. слове́чко; вы́ступить в защи́ту кого́-л., чего́-л.

    j-m, iner S che (D ) das Wort r den высок. — вступи́ться за кого́-л., за что-л.

    (auf) ein Wort! — на одно́ сло́во, пожа́луйста!, мне вам что-то ну́жно сказа́ть!

    er hört aufs Wort — он слу́шается с пе́рвого сло́ва

    in W rten — про́писью ( о сумме)

    die d utsche Spr che in Wort und Schrift beh rrschen — владе́ть неме́цким языко́м у́стно и пи́сьменно

    etw. in W rte kl iden книжн. — вы́разить слова́ми, обле́чь в слова́ каку́ю-л. мысль

    j-m ins Wort f llen* (s) разг. — переби́ть [прерва́ть] кого́-л.

    in [mit] Wort und Tat — сло́вом и де́лом

    mit inem W rte — одни́м сло́вом

    mit nderen W rten — други́ми слова́ми

    mit w nig(en) W rten — в немно́гих слова́х

    er braucht nicht l nge nach W rten zu s chen — ≅ он за сло́вом в карма́н не поле́зет

    hne ein Wort zu s gen — не говоря́ ни сло́ва

    j-n (nicht) zu W rte k mmen l ssen* — (не) дать кому́-л. говори́ть [и сло́ва сказа́ть]
    3. тк. sg сло́во ( выступление)

    ums Wort b tten*, sich zu(m) Wort m lden — проси́ть сло́ва

    btte, zu(m) Wort m lden! — кто про́сит сло́ва?

    das Wort h ben — име́ть сло́во, говори́ть

    das Wort ergr ifen* [n hmen*] — взять сло́во

    das Wort zur Ber chterstattung ergr ifen* — взять сло́во для докла́да, нача́ть докла́д

    j-m das Wort ertilen [g ben*] — дать сло́во кому́-л.

    j-m das Wort entz ehen* — лиши́ть кого́-л. сло́ва

    das Wort fǘ hren — произноси́ть речь; ирон. ора́торствовать

    das grße Wort fǘ hren — игра́ть веду́щую роль; ≅ игра́ть пе́рвую скри́пку

    4. (че́стное) сло́во ( обещание)
    (sein) Wort h lten* — сдержа́ть сло́во
    sein Wort br chen* — нару́шить сло́во

    sein Wort rǘ ckgängig m chen — отступи́ться от своего́ сло́ва; измени́ть своё́ реше́ние

    ich h be sein Wort — он дал мне сло́во, он обеща́л мне

    auf mein Wort, ich g be dir mein Wort daruf — даю́ (тебе́) сло́во

    j-m aufs Wort gl uben — ве́рить кому́-л. на́ слово

    j-n beim Wort n hmen*
    1) тре́бовать от кого́-л. исполне́ния да́нного им сло́ва
    2) пойма́ть кого́-л. на сло́ве
    zu s inem Wort st hen* — держа́ть сло́во

    ein Mann, ein Wort! — че́стный челове́к ве́рен своему́ сло́ву

    j-m das Wort aus dem M nd(e) n hmen* — предвосхи́тить чьи-л. слова́ [чью-л. мысль]

    dem muß man j des Wort bkaufen разг. — ≅ из него́ сло́ва не вы́тянешь

    j-m das Wort im M nde (her) mdrehen — искази́ть смысл чьих-л. слов

    du mußt nicht j des Wort auf die G ldwaage l gen разг. — ≅ не придира́йся к слова́м

    Большой немецко-русский словарь > Wort

  • 2 Wort

    n

    fáchsprachliches Wort — термин

    Wort für Wort — слово в слово, дословно

    im wáhrsten Sínne des Wortes — в полном [истинном] смысле слова

    2) <-(e)s, -e> слово (речь); высказывание

    Wort für Wort, ein Wort gab das ándere — слово за слово; А с прилагательными

    kéínes Wortes mächtig sein высоклишиться языка (от страха)

    er muss ímmer das létzte Wort háben — его не переспоришь

    das létzte Wort in díéser Ángelegenheit ist noch nicht gespróchen — дело ещё не решено

    j-m gúte Worte gében* — уговаривать [успокаивать, утешать] кого-л

    réde kéíne gróßen Worte — не говори громких слов

    léére Worte — пустые слова

    schöne Worte máchen — говорить красивые слова; льстить; Б с глаголами

    díéses Wort ist mir entschlüpft — это слово сорвалось у меня с языка

    ein gútes Wort fíndet éínen gúten Ort послдоброе слово не пропадает даром

    das Wort verhállt, die Schrift bleibt посл — ≈ что написано пером, того не вырубишь топором

    (víéle) Worte máchen — разглагольствовать, быть многословным

    die Worte káúen — мямлить

    j-m das Wort ábschneiden* — оборвать кого-л, не дать кому-л договорить

    er hat dabéí auch ein Wort mítzureden — он также имеет право голоса в этом деле

    ein (gútes) Wort für j-n, für etw. (A) éínlegen — выступить в защиту кого-л, чего-л; В с предлогами

    (auf) ein Wort! — на одно слово, пожалуйста!, мне вам что-то нужно сказать!

    in Worten — прописью (о сумме)

    die déútsche Spráche in Wort und Schrift behérrschen — владеть немецким языком устно и письменно

    etw. in Worte kléíden книжнвыразить словами

    j-m ins Wort fállen* (s) разг — перебить [прервать] кого-л

    in [mit] Wort und Tat — словом и делом

    mit éínem Worte — одним словом

    mit ánderen Worten — другими словами

    mit wénig(en) Worten — в немногих словах

    er braucht nicht lánge nach Worten zu súchen — ≈ он за словом в карман не полезет

    hne ein Wort zu ságen — не говоря ни слова

    j-n (nicht) zu Worte kómmen lássen* — (не) дать кому-л говорить [и слова сказать]

    3) тк. sg слово (выступление)

    ums Wort bítten*, sich zu(m) Wort mélden — просить слова

    bítte, zu(m) Wort mélden! — кто просит слова?

    das Wort ergréífen* néhmen*] — взять слово

    j-m das Wort ertéílen [gében*] — дать слово кому-л

    j-m das Wort entzíéhen*лишить кого-л слова

    das Wort führen — произносить речь; ирон ораторствовать

    das gróße Wort führen — играть ведущую роль; ≈ играть первую скрипку

    4) (честное) слово (обещание)

    (sein) Wort hálten*сдержать слово

    sein Wort bréchen*нарушить слово

    sein Wort rǘckgängig máchen — отступиться от своего слова; изменить своё решение

    ich hábe sein Wort — он дал мне слово

    auf mein Wort, ich gébe dir mein Wort daráúf — даю (тебе) слово

    j-m aufs Wort gláúben — верить кому-л на слово

    j-n beim Wort néhmen* — 1) требовать от кого-л исполнения данного им слова 2) поймать кого-л на слове

    zu séínem Wort stéhen*держать слово

    ein Mann, ein Wort! — честный человек верен своему слову

    j-m das Wort aus dem Múnd(e) néhmen* — предвосхитить чьи-л слова [чью-л мысль]

    dem muss man jédes Wort ábkaufen разг — ≈ из него слова не вытянешь

    j-m das Wort im Múnde (her)úmdrehen — исказить смысл чьих-л слов

    du musst nicht jédes Wort auf die Góldwaage légen разг — ≈ не придирайся к словам

    Универсальный немецко-русский словарь > Wort

  • 3 замолвить

    замо́лвить слове́чко за кого́-либо разг.für j-m ein gútes Wort éinlegen

    Новый русско-немецкий словарь > замолвить

  • 4 einlegen

    éinlegen vt
    1. вкла́дывать, помеща́ть (плёнку в фотоаппарат; деньги в кассу и т. п.)
    2. вставля́ть (арию в оперу и т. п.)
    3.:

    für j-n ein g tes Wort ( bei j-m) e inlegen — замо́лвить слове́чко [до́брое сло́во] за кого́-л. (у кого-л., перед кем-л.)

    Fǘ rbitte für j-n e inlegen высок. устарев. — заступи́ться, хода́тайствовать за кого́-л.

    ine R hepause e inlegen — сде́лать переры́в [па́узу]

    Ber fung e inlegen юр. — подава́ть апелля́цию

    Protst [Verw hrung книжн.] e inlegen — заявля́ть проте́ст, опротестова́ть

    sein Vto e inlegen — налага́ть ве́то

    4. соли́ть; маринова́ть
    5. инкрусти́ровать

    lfenbein in Holz e inlegen — де́лать инкруста́цию из слоно́вой ко́сти на де́реве

    6. укла́дывать ( волосы)

    Большой немецко-русский словарь > einlegen

  • 5 textual

    tes'twal
    adj
    buchstäblich, wörtlich
    adjetivo
    1. [de texto] schriftlich
    2. [exacto] wörtlich
    textual
    textual [testu'al]
    num1num (relativo al texto) textuell; (escrito) schriftlich
    num2num (conforme al texto) textgemäß; (literal) wörtlich; (exacto) genau; con las palabras textuales (wort)wörtlich

    Diccionario Español-Alemán > textual

  • 6 sprechen

    1. (sprach, gespróchen) vi
    1) говори́ть, разгова́ривать

    von der Árbeit [über die Árbeit] spréchen — разгова́ривать о рабо́те

    vom Úrlaub [über den Úrlaub] spréchen — говори́ть об о́тпуске

    von éinem Film [über éinen Film] spréchen — говори́ть о фи́льме

    von éinem Bekánnten [über éinen Bekánnten] spréchen — разгова́ривать о знако́мом

    mit den Éltern spréchen — разгова́ривать с роди́телями

    mit éinem Freund spréchen — разгова́ривать с дру́гом

    mit éinem Kollégen spréchen — говори́ть с сослужи́вцем [с колле́гой]

    laut, léise, ruhig spréchen — говори́ть гро́мко, ти́хо, споко́йно

    schnell, lángsam, sicher spréchen — говори́ть бы́стро, ме́дленно, уве́ренно

    éinfach, klug, klar, ernst spréchen — говори́ть про́сто, умно́, я́сно [поня́тно], серьёзно

    viel, wénig spréchen — говори́ть мно́го, ма́ло

    sélten spréchen — разгова́ривать ре́дко

    rússisch, deutsch spréchen — говори́ть по-ру́сски, по-неме́цки

    sie sprach davón [darüber], dass... — она́ говори́ла о том, что...

    spréchen wir nicht darüber! — не бу́дем об э́том говори́ть!

    spréchen wir von étwas ánderem! — поговори́м о чём-нибу́дь друго́м!

    worüber [wovón] möchtest du mit mir spréchen? — о чём ты хо́чешь поговори́ть со мной?

    über wen [von wem] hat er mit dir gespróchen? — о ком он разгова́ривал с тобо́й?

    ich kónnte mit ihm über dich / über díesen Fall / wégen der Wóhnung noch nicht spréchen — я ещё не мог [у меня́ ещё не́ было возмо́жности] поговори́ть с ним о тебе́ / об э́том слу́чае / в отноше́нии кварти́ры

    so kannst du mit mir nicht spréchen! — ты не мо́жешь так со мной разгова́ривать!

    er sprach mit sich selbst — он разгова́ривал сам с собо́й

    mit díesem Ménschen kann man nicht spréchen — с э́тим челове́ком невозмо́жно разгова́ривать

    darüber kann man mit ihm nicht spréchen — об э́том с ним невозмо́жно разгова́ривать

    er hat über sie [von ihr] gut / schlecht gespróchen — он хорошо́ / пло́хо говори́л о ней

    er spricht gut / schlecht / ein wénig spánisch — он хорошо́ / пло́хо / немно́го говори́т по-испа́нски

    spréchen Sie in éiner frémden Spráche? — вы говори́те на како́м-нибудь иностра́нном языке́?

    séine Tóchter lernt Énglisch spréchen — его́ дочь у́чится говори́ть по-англи́йски

    das Kind lernt / kann schon spréchen — ребёнок у́чится / уже́ уме́ет говори́ть

    vor Angst kónnte sie nicht spréchen — со стра́ху она́ не могла́ говори́ть

    wir háben lánge miteinánder nicht gespróchen — мы давно́ не говори́ли друг с дру́гом

    so sprich doch éndlich! — ну говори́ же, наконе́ц!

    er sprach wie im Fíeber — он говори́л как в бреду́

    durch die Náse spréchen — говори́ть в нос

    er fing an zu spréchen — он на́чал говори́ть

    wir spréchen uns noch! — мы ещё поговори́м! угроза

    2) ( für A, gégen A) говори́ть, свиде́тельствовать в пользу кого-либо / чего-либо, против кого-либо / чего-либо

    das spricht für ihn — э́то говори́т за него́, э́то говори́т в его́ по́льзу

    víeles spricht gégen díesen Plan — мно́гое говори́т про́тив э́того пла́на

    ich wérde für ihn spréchen — я бу́ду свиде́тельствовать в его́ по́льзу

    ••

    auf j-n / etw. zu spréchen kómmen — заговори́ть о ком-либо / чём-либо

    auf éinmal kámen sie über díeses Eréignis zu spréchen — неожи́данно они́ заговори́ли об э́том собы́тии

    3) выступа́ть, говори́ть, докла́дывать, держа́ть речь

    vor den Árbeitern und Ángestellten spréchen — выступа́ть пе́ред рабо́чими и слу́жащими

    in der Sítzung spréchen — выступа́ть на собра́нии

    in der Versámmlung spréchen — выступа́ть на заседа́нии

    lánge spréchen — выступа́ть с дли́нной ре́чью

    nur kurz spréchen — выступа́ть ко́ротко

    im Férnsehen, im [über] das Rádio spréchen — выступа́ть по телеви́дению, по ра́дио

    únser Diréktor sprach in der Versámmlung völlig frei — на собра́нии наш дире́ктор говори́л свобо́дно [не по бума́жке]

    wer spricht denn héute Ábend / in díeser Versámmlung? — кто же сего́дня ве́чером / на э́том собра́нии бу́дет докла́дывать [держа́ть] речь?

    er sprach zu den Árbeitern / zu den Studénten — он в своём выступле́нии обраща́лся к рабо́чим / к студе́нтам

    2. (sprach, gespróchen) vt
    1) говори́ть, сказа́ть

    nur ein Wort spréchen — сказа́ть то́лько одно́ сло́во

    éinige Wórte spréchen — сказа́ть не́сколько слов

    er sprach nur éinige Wórte — он сказа́л всего́ [то́лько] не́сколько слов

    er hat noch kein Wort gespróchen — он пока́ ещё не сказа́л ни (одного́) сло́ва

    da hast du ein wáhres Wort gespróchen — э́то ты пра́вильно сказа́л

    wenn du noch ein éinziges Wort sprichst, dann... — е́сли ты ска́жешь хоть сло́во, тогда́...

    er sprach ein schönes Gedícht — он продеклами́ровал [прочита́л] прекра́сное стихотворе́ние

    er spricht gut / schlecht / óhne Féhler Deutsch — он говори́т на неме́цком языке́ хорошо́ / пло́хо / без оши́бок

    er spricht zwei frémde / éinige frémde Spráchen — он говори́т на двух / на не́скольких иностра́нных языка́х

    sie spricht ein gútes / ein schléchtes Deutsch — она́ говори́т на хоро́шем / на плохо́м неме́цком языке́

    2) (j-n) говори́ть, бесе́довать с кем-либо

    darf [kann] ich Kollégen Schwarz / Herrn Müller spréchen? — могу́ я ви́деть колле́гу Шва́рца / господи́на Мю́ллера?, могу́ я поговори́ть с колле́гой Шва́рцем / с господи́ном Мю́ллером?

    ich möchte Herrn Proféssor Müller spréchen — мне хоте́лось бы поговори́ть с (господи́ном) профе́ссором Мю́ллером

    wann kann ich Sie spréchen? — когда́ я могу́ поговори́ть с ва́ми?

    ich muss dich spréchen — мне на́до с тобо́й поговори́ть, мне на́до тебя́ повида́ть

    wir spréchen uns noch! угроза — мы ещё поговори́м!

    ich lásse mich héute nicht spréchen — сего́дня я ни с кем не бу́ду [не могу́] разгова́ривать, сего́дня я никого́ не принима́ю

    für ihn bin ich ímmer zu spréchen — с ним я всегда́ гото́в говори́ть, с ним я всегда́ гото́в встре́титься

    Deutsch-Russische Wörterbuch der aktiven Wortschatz > sprechen

  • 7 δῖος

    δῖος, fem. δῑα, δία und δίη, neutr. δῖον, himmlisch, Adjectiv zu Ζεύς (Δίς) genit. Διός Stamm Δι-Wurzel ΔιF-, von welcher ΔίFς. genit. ΔιFός und mit Ausstoßung des Digamma Διός, Adjectiv δίΕιος, δίιος, δῖος, zusammengezogen wie Χῖος aus Χίιος, Etymol. m. p. 278, 13 Choerobosc. in Cram. An. Ox. 2 p. 191, 29 Orion. p. 49, 27. 50, 21 Epimer. Hom. in Cram. An. Ox. 1 p. 107, 17. 109, 8. 123, 20. Bei Homer kommt δῖος oft vor, aber nicht in allen Formen: der dual. fehlt ganz, vom plural. erscheint nur die Form δῖοι, mehrmals als nominat. mascul., als vocativ. mascul. Iliad. 20, 554; vom singular. findet sich das neutr. nur Iliad. 9, 538, nominat. δὶον, während im femin. und mascul. alle Casus gebraucht sind. Vom mascul. ist δίου selten, Odyss. 3, 84 Iliad. 7, 138, häufiger δῖε und δίῳ, noch häufiger δὶον, am häufigsten δῐος. Der singular. femin lautet δῖα (häufig), δίης (Iliad. 16, 565), δίῃ ( Iliad. 11, 588. 698. 17, 40), δῖαν (häufig), vocat, δῖα ( Iliad. 6, 595. 10, 290). Das kurze α von δῖα und δῖαν ist unregelmäßig, dgl. ἴα, μία, πότνια, ἐλάχεια, ϑάλεια, λίγεια, von welchen Beispielen jedoch keines der Unregelmäßigkeit von δῖα genau entspricht, Dagegen scheinen ὄμπνιος, ὄμπνια, ὄμπνιον und πέπειρος, πέπειρα, πέπειρον vollkommene Analoga zu δῖος, δῖα, δῖον zu sein. Vgl. über δῖα Herodian Scholl. Iliad. 6, 160 Dichron. p. 299, 22 Dracon. p. 79, 14. Nach Scholl. Iliad. 2, 152 ist δῖαν statt δίαν Dorisch, vgl. Ahrens Dial. Dor. p. 177 not. 10 (» Nihil moramur commentum grammatici in Scholl. Il. β, 152 τὸ δὲ δῖαν Δωρικῶς συνέστειλεν.«) Homer gebraucht δῖος von Gottheiten, von Menschen, von Pferden, von Meer, Erde, Luft, von Flüssen, Ländern, Städten: Odyss. 3, 826 Λακεδαίμονα δῖαν; Iliad. 21, 48 δῖαν Ἀρίσβην; Odyss. 13, 275 Ἤλιδα δῖαν; Iliad. 12, 21 δῖος Σκάμανδρος; 2, 522 ποταμὸν Κηφισὸν δῖον; Odyss. 19, 540 αἰϑέρα δῖαν; Iliad. 14, 347 χϑὼν δῖα; Odyss. 3, 155 ἅλα δῖαν; Iliad. 8, 185 (Interpolation) Λάμπε δῖε, Pferd des Hektor; 23. 846 Ἀρείονα δῖον, Ἀδρήστου ταχὺν ἵππον, ὃς ἐκ ϑεόφιν γένος ἦεν; Odyss. 14, 48 δῖος ὑφορβός, 17, 508 δῖ' Εὔμαιε, 21, 80 Εὔμαιον, δῖον ὑφορβόν; 21, 940 Φιλοίτιε δῖε; Iliad. 5, 692 δῐοι ἑταῖροι des Sarpedon; 12, 343 wird der Herold Thootes angeredet δῖε Θοῶτα; viele Fürsten, z. B. Iliad. 2, 221 Ἀγαμέμνονι δίῳ, 1, 121 δῖος Ἀχιλλεας, Odyss. 1, 284 Νέστορα δῖον, Iliad. 1, 145 δῖος Ὀδυσσεύς. 13, 460 Πριάμῳ δίῳ, 6, 515 Ἕκτορα δῖον, 3, 329 δῖος Ἀλέξανδρος13, 490 Ἀγήνορα δῖον; Heroinen, Iliad. 5, 70 δῖα Θεανώ, Iliad. 6, 160 δῖ' Ἄντεια, Odyss. 3, 266 δῖα Κλυταιμνήστρη, Iliad. 17, 40 Φρόντιδι δίῃ, und in der Formel δῖα γυναικῶν: Iliad. 2, 714 δῖα γυναικῶν Ἄλκηστις, Odyss, 4, 305 Ἑλένη, δῖα γυναικῶν, 1, 332 δῖα γυναικῶν von Penelope; 20, 147 δῖα γυναικῶν, Εὐρακλει' Ὦπος ϑυγάτηρ Πεισηνορίδαο; ganze Völker: Iliad. 10, 429 δῖοι Πελασγοί, 5, 451 δῖοι Ἀχαιοί; Göttinnen: Iliad. 3, 413 δῖ' Ἁφροδίτη, Odyss. 20, 73 Ἀφροδίτη δῖα; Iliad. 9, 240 ἠῶ δῖαν, 24, 417 ἠὼς δῖα; Odyss. 12, 104 δῖα Χάρυβδις; 12, 133 δῖα Νέαιρα; 5, 321 δῖα Καλυψώ; Iliad. 10, 290 wird Athene δῖα ϑεά angeredet; in der Formel δῖα ϑεάων: Iliad. 14, 184 Here; 18, 205 Athene; 5, 381 Dione; 18, 388 Charis, Hephästos Gattinn; 19, 6 Thetis; Odyss. 5, 116 Kalypso; 12, 155 Kirke; 4, 382 Eidothea; Iliad. 9, 538 heißt Artemis δῖον γένος, ἰοχέαιρα, vgl. Iliad. 6, 180, wo von der Chimära gesagt wird ἡ δ' ἄρ' ἔην ϑεῖον γένος, οὐδ' ἀνϑρώπων. Männliche Gottheiten erhalten bei Homer das Epitheton δῐος nicht. Ein Ueberblick über den ganzen Homerischen Gebrauch des Wortes zeigt, daß nur in einem Theile der Fälle δῖος ungezwungen auf ein persönliches Verhältniß zum persönlichen Gotte Zeus gedeutet werden kann. So kann das Epitheton der Artemis δῐον γένος Iliad. 9, 538 ungezwungen bedeuten »Tochter des Zeus«, um so mehr, als sie kurz vorher durch Διὸς κούρῃ bezeichnet wird, vs. 536; eben so kann füglich gedeutet werden δῖα ϑεά als Anrede an Athene Iliad. 10, 290, um so mehr, als sie kurz vorher in derselben Rede mit Διὸς τέκος angeredet wird, vs. 284; auch in einem unmittelbar vorhergehenden Gebete wird sie mit Διὸς τέκος angeredet, vs. 578, und vs. 290 bezeichnet der Dichter sie dann noch wieder durch Διὸς κούρῃ μεγάλοιο. So Iliad 6, 304. 305. 312 εὐχομένη δ' ἠρᾶτο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο. »πότνι' Ἀϑηναίη, ἐρυσίπτολι, δῖα ϑεάων, ἆξον δὴ ἔγχος Διομήδεος« – ἃς αἱ μέν ῥ' εὔχοντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο. Wegen der δῖοι Πελασγοί könnte man sich berufen auf Iliad. 16, 235 Ζεῠ ἄνα Δωδωναῖε, Πελασγικέ. Ein Herold könnte deshalb δῐος heißen, weil die Herolde bei Homer Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν sind, Iliad. 1, 334. Die Könige könnten δῖοι heißen in demselben Sinne. in welchem sie bei Homer den Titel διογενής und διοτρεφής führen, s. diese Wörter. Eumäus, der δῖος ὑφορβός, ist ein Königssohn, Odyss. 15. 413. Aber in gar manchen anderen Fällen würden Erklärungen dieser Art nicht möglich oder doch sehr gezwungen, weit hergeholt, auf willkührliche, nicht zu erweisende Annahmen begründet sein. Man bedenke z. B., daß auch das Meer, das unbestrittene Eigenthum des Poseidon, δῖα heißt, und die Charybdis, und Eidothea, Proteus Tochter, welcher Ποσειδάωνος ὑποδμώς ist, und Thetis, und die Charis und Kalypso und Kirke. Es empfiehlt sich, eine allgemeinere Bdtg von δῖος anzunehmen. So heißt es in Apollon. Lex. Homer. p. 59. 8 Δῖος· ἀπὸ Διὸς τὸ γένος ἔχων, ἢ ἀγαϑός, ἢ γενναῖος, ἀπὸ τῆς τοῠ Διὸς ὑπεροχῆς. Said. erklärt δῖος = ὁ ἔνδοξος; Hesych. Δῖος· ὡς ἀπὸ Διὸς τὸ γένος ἕλκων· »δῖος Ἀχιλλεύς«. καταχρηστικῶς δὲ ὁ ἀγαϑός; vgl. s. v. v. Δίῳ, Δῖα, Δῐαν, Δῖον und einen zweiten Artikel Δῖος ror Διαλλακτής. Besser jedoch ist es wohl, auf den Umstand zurückzugehn, daß der Gott Ζεύς nichts Anderes ist als eine Personification des klaren, lichten Himmels, wie schon die Etymologie beweis't: Ζεύς (Δίς) genit. Διός von Wurzel ΔιF, ron der auch δίαλος, δέελος, δῆλος, composit. ἔνδιος und εὐδία; Sanskrit divjami glänzen, div das Leuchten, der Himmel, djô nominat. djâus Himmel, Himmelsgott, divjas himmlisch, divam Tag, Latein. Diovis, deus, divus, sub dio, dies, vgl. Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1, 201. 2, 95. Hiernach wäre δῖος = »der himmlische«, »der dem leuchtenden Himmel (personificirt ›dem leuchtenden Himmelsgott‹) angehörige«, »der lichte«, »leuchtende«, »strahlende«, »glänzende«, »der hervorleuchtende«, »sich auszeichnende«, » ausgezeichnete«, » vortreffliche«, » herrliche« u. s. w. Während in den meisten Fällen das Wort in übertragenem Sinne zu nehmen sein wird, tritt eine rein physische Bedeutung unverkennbar hervor in dem Ausdrucke αἰϑήρ δῖα, besonders Iliad. 16, 365 ὡς δ' ὅτ' ἀπ' Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω αἰϑέρος ἐκ δίης, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, »nachdem noch unmittelbar vorher (ἐκ) αἰϑὴρ δῖα gewesen war, d. h. klare Luft, unbewölkter Himmel«, vgl. s. v. αἰϑήρ. Diese Erklärung der Stelle, unterstützt auch durch εὐδία und ἔνδιος, ist offenbar die einzige vernünftige Erklärung, welche möglich erscheint sie liegt in einem Schol. B V zu vs. 364 vor, ὡς δ' ὅτ ': ὡς ἐξ εὐδίας ἐπιταράσσεται ὁ οὐρανός, οὕτως ταραχὴ γέγονε τῶν Τρώων, und ausführlicher bei Eustath. zu vs. 364 u. 365 p. 1064, 30 sqq. Daß diese Erklärung auch Aristarchs Erklärung war, kann kaum zweifelhaft erscheinen, sobald man Iliad. 13, 493 und daselbst Scholl. Aristonic. vergleicht (abgedruckt s. v. βοτάνη). Iliad. 13, 493 war offenbar deshalb von Aristarch mit einer Diple notirt, um als Beweisstelle für die Erklärung von Iliad. 16, 365 zu dienen. Da dies in dem ohne Zweifel nicht vollständig erhaltenen Scholium des Aristonicus nicht ausdrücklich gesagt wird, so hat Lehrs Aristarch. p. 172 sqq die Stelle Iliad. 13, 493 mit ihrem Aristoniceischen Scholium und dessen Verhältniß zu Iliad. 16, 365 nicht berücksichtigt. Gegen die richtige Erklärung von 16, 365 mußte er schon deshalb eingenommen sein, weil nicht der codex A, aber die Scholl. B V und Eustathius sie bieten, gegen welche beide Quellen Lehrs bekanntlich ein viel zu weit gehendes Mißtrauen hegt. So erklärt denn Lehrs l. c. die Erklärung »ex coelo sereno« für falsch (»Quod falsum est.«), verzweifelt an der Erklärung der Stelle (»nec hodie solvit quisquam hanc quaestionem nec solvet olim«), behauptet, auch Aristarch habe an der Erklärung der Stelle verzweifelt (»Mansit locus in insolubilibus«) und vermuthet, statt αἰϑέρος ἐκ δίης habe Homer vielleicht gesagt αἰγίδος ἐκ δίης. Sodann p. 174 sagt Lehrs ganz richtig, wenn der αἰ. ϑήρ von keinen Wolken verdeckt werde, seien die Menschen bei Homer ὑπ' αἰϑέρι. » Quae hinc efficitur claritas ea est αἴϑρη. Hinc Aiax lovem implorans precatur (Ρ, 646) ποίησον αἴϑρην. Non poterat ποίησον αἰϑέρα, hunc enim non facit Iuppiter, sed ab initio in coelo extensus est atque extensus erit in aeternum; et sie possunt quidem, ut ad nostrum locum respiciamus, nubila colligi ἐξ αἴϑρης, non ἐξ αἰϑέρος.« Hierbei läßt Lehrs den Zusatz δίης 16, 365 ganz außer Acht; Homer sagt nicht bloß ἐξ αἰϑέρος, sondern αἰϑέρος ἐκ δίης. Ajax würde allerdings Iliad. 17, 646 nicht beten können ποίησον αἰϑέρα, aber er würde beten können ποίησον δῖαν (τὴν) αἰϑέρα; denn αἰϑήρ δῖα ist eben grade so viel wie αἴϑρη, oder wie αἰ. ϑὴρ ἀνέφελος, welchen letzteren Ausdruck, Lesart des Rhianus Odyss. 6, 44 statt αἴϑρη ἀνέφελος, Lehrs in der Anmerkung auf S. 174 als für Homer unbedenklich anerkennt. Lehrs hat nicht gesehen, daß Iliad. 16, 365 δῖος in seiner ursprünglichsten physischen Bedeutung gebraucht ist, hat ihm vielmehr die gewöhnlich angenommene Bedeutung gegeben und es als gleichgültiges, schmückendes Epitheton bei der Erklärung seitwärts liegen lassen. Friedländer in der Ausgabe des Aristonicus verweis't bei Iliad. 16, 365 lediglich auf Lehrs Auseinandersetzung und bemerkt bei Iliad. 13, 493 Nichts. Ueber die Bedeutung des οὐρανός Iliad. 16, 364 s. s. v. οὐρανός. Seine ursprünglichste physische Bedeutung hat δῖος auch Odyss. 19, 540 ὁ δ' ἐς αἰϑέρα δῖαν ἀέρϑη, »er hob sich in den klaren (heiteren, lichten, strahlenden, von Wolken nicht verhüllten) Aether«. Auch dem Ausdrucke ἠὼς δῖα liegt wohl unzweifelhaft eine rein physische Vorstellung zu Grunde: die am klaren Himmel erscheinende Morgenröthe. Flüsse haben bei Homer das Epitheton δῖος (s. oben) wohl in demselben Sinne, in welchem sie bei ihm das Epitheton διιπετής haben: das vom Himmel herabkommende Regenwasser nährt die Quellen der irdischen Gewässer. Also auch hier eine physische Vorstellung. – Sittliche Nebenbedtg ist dem Worte in manchen Stellen wohl nicht abzusprechen. Iliad. 6, 160 las man statt δὶ' Ἄντεια im Alterthume in einem Worte Διάντεια als Eigennamen der Gattinn des Prötos, weil das dort von dieser Berichtete in sittlicher Beziehung sie des Epithetons δῖα unwürdig mache, s. Scholl. Herodian. A und B L. Aristarch las getrennt δὶ' Ἄντεια, Scholl. Aristonic. Ἄντεια: ἡ διπλῆ, ὅτι Ὅμηρος Ἄντειαν, οἱ δὲ νεώτεροι Σϑενέβοιαν, καὶ ὅτι ἀκαίρως τὸ δῖα· μάχεται γὰρ ἡ μάχλος. Herodian vergleicht Odyss. 3, 266 δῖα Κλυταιμνήστρη. – An Athetese von Iliad. 6, 160 hat Aristarch nicht gedacht, wie aus dem Scholium des Aristoniens erhellt. Ἀκαίρως, wie Iliad. 6, 160, schien dem Aristarch δῖος auch Iliad. 3, 852 und 7, 75 gebraucht zu sein. An letzterer Stelle nennt Hector sich selbst δῖον, δεῠρ' ἴτω ἐκ πάντων πρόμος ἔμμεναι Ἕκτορι δίῳ; an ersterer Stelle nennt Menelaos seinen Feind Paris δῖον Ἀλέξανδρον. Diesen Vers, Iliad. 3, 352, erklärte Aristarch für unächt, Scholl. Aristonic. ἀϑετεῖται, ὅτι οὐκ ἀναγκαίως ἐπιλέγεται· καὶ γὰρ ὁ καιρὸς τὸ σύντομον ἔχειν ϑέλει. καὶ δῖον ἀκαίρως ὁ Μενέλαος τὸν ἐχϑρὸν λέγει. Dagegen Iliad. 7, 75 hielt Aristarch für ächt, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἰδίως ὡς περὶ ἑτέρου· καὶ ὅτι πρόμον τὸν πρόμαχον κατὰ συγκοπήν· καὶ ὅτι ἀκαίρως δῖον ἑαυτὸν ὁ Ἕκτωρ. Der Unterschied in der Behandlung dieser Stellen erklärt sich nicht aus dem von Friedländer angenommnen Gesichtspuncte, daß zu einer Athetese das ἀκαίρως gebrauchte δῖος allein nicht Grund genug geboten habe, und daß noch andere Gründe hätten hinzukommen müssen. Aristarch wurde vielmehr durch den Umstand bestimmt, daß der Vers Iliad. 3, 352 sich ohne Störung des Zusammenhangs beseitigen läßt, während die Entfernung von Iliad. 6, 160 und 7, 75 den Zusammenhang aufheben würde. Ließen sich diese Stellen 7, 75 und 6, 160 spurlos beseitigen wie 3, 352, so würden sie so gut wie 3, 352 wegen des ἀκαίρως gebrauchten δῖος für unächt erklärt worden sein, mochten andre Bedenken hinzukommen oder nicht. Anstößige Stellen traf Aristarchs Athetese nur wenn sie für den Zusammenhang entbehrlich waren; im anderen Falle begnügte Aristarch sich, das Bedenkliche mit einer Diple als ungelös'tes Problem zu notiren oder gradezu als fehlerhaft, als ein Versehn Homers, den Aristarch nicht allzu selten ganz offen tadelte. Aber den Zusammenhang opferte Aristarch unter keinen Umständen. Man vgl. über dies auch von Lehrs nicht erkannte kritische Princip Aristarchs und seine Bedeutsamkeit für unsere Homerkritik Sengebusch Recension von Lauers Gesch. der homer. Poesie Jahns Jahrbb. 1853 Bd. 67 Heft 6 S. 624–628. – Bemerkenswerth sind ein Paar Stellen, wo Homer den in eigner Person (nicht etwa in einer Verwandlung als Mensch) redenden Zeus selbst das Wort δῖος gebrauchen läßt: Iliad. 15, 67 sagt Zeus υἱὸν ἐμὸν Σαρπηδόνα δῖον und vs. 68 δῐος Ἀχιλλεύς; diese Stelle hielt Aristarch mit ihrer ganzen Umgebung für unächt, s. Scholl. Aristonic. vs. 56. Aber für ächt hielt Aristarch Iliad. 15, 15 und 15, 161; an letzterer Stelle sagt Zeus ἅλα δῖαν, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀφ' ἑαυτοῦ Ζεὺς τὴν ϑάλασσαν δῖαν εἴρηκεν; Iliad. 15, 15 sagt Zeus Ἕκτο ρα δῖον, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀφ' ἑαυτοῠ ὁ Ζεὺς δῐον τὸν Ἕκτορα καὶ ἑξῆς τὴν ϑάλασσαν, »ἢ εἰς ἅλα δῖαν (vs. 161)«. πρὸς τὸ μὴ ὑποπτεύειν τὰ ἐν Ὀδυσσείᾳ (1, 65) » πῶς ἂν ἔπειτ' Ὀδυσῆος ἐγὼ ϑείοιο λαϑοίμην«. Hierin hat Aristarch ganz Recht: man darf Odyss. 1, 65 so wenig für unächt halten, wie Iliad. 15, 15 und 161. Aber wir müssen auf unserem heutigen Standpuncte noch weiter gehen. Die beiden Stellen Iliad. 15, 15 und 161 gehören Lachmann's dreizehntem Liede an, dessen Dichter nach Lachmann's treffendem Ausdrucke (Betrachtungen über Homers Ilias S. 55) »so viel mit göttern kramt«; die Verse Iliad. 15, 56–77, wo vs. 67 Zeus Σαρπηδόνα δῖον sagt und vs. 68 δῐος Ἀχιλλεύς, sind nach Lachmann S. 54 entweder, was wahrscheinlicher sei, ein ursprünglicher Theil desselben dreizehnten Liedes, oder doch eine alte, grade für dies einzelne Lied und in dessen Weise gedichtete Interpolation. Durch Zeus selber also dem Meere und Heroen das Epitheton δῐος geben zu lassen, gehört zu den besonderen Leistungen dieses »so viel mit göttern kramenden« Dichters. Was aber Odyss. 1, 65 betrifft, wo Zeus den Odysseus ϑεῖος nennt, so ist der Vers, in dem dies geschicht, πῶς ἂν ἔπειτ' Ὀδυσῆος ἐγὼ ϑείοιο λαϑοίμην, nicht von einem Interpolator, aber vom Dichter des ersten Buches der Odyssee selber wörtlich aus dem neunten Lachmannschen Liede der Ilias entlehnt, 10, 243, wo diesen Vers mit seinem Ὀδυσῆος ϑείοιο nicht Zeus, sondern der Mensch Diomedes spricht. Der Dichter des ersten Buches der Odyssee hat hier also gedankenlos entlehnt, was ihm auch sonst mehrfach begegnet ist. Aber ohne Zweifel mit Bewußtsein und Absichtläßt der »so viel mit göttern kramende« Dichter des dreizehnten Liedes der Ilias den Zeus Iliad. 15, 25, in derselben Rede, in welcher Hektor δῖος heißt, den Herakles ϑεῖος nennen, ἐμὲ δ' οὐδ' ὧς ϑυμὸν ἀνίει ἀζηχὴς ὀδύνη Ἡρακλῆος ϑείοιο. – ϑεῖος »göttlich« und δῖος »himmlisch« treten bei Homer einige Male neben einander als var. lect. auf; z. B. Odyss. 8, 87. 539 Bekk. ϑεῖος ἀοιδός, var. lect. δῖος ἀοιδός; Odyss. 16, 1 Bekk. δῖος ὑφορβός, var. lect. ϑεῖος ὑφορβός; Iliad. 23, 689 Bekk. δῖος Ἐπειός, var. lect. ϑεῖος Ἐπειός. – Hesiod. Th. 260 δίη nominat. sing. fem., καὶ Ψαμάϑη, χαρίεσσα δέμας, δίη τε Μενίππη; Th. 991 von einem männlichen Gotte δαίμονα δῐον; Th. 697 ἠέρα δῖαν; frgm. Aegim. 2 ap. Steph. Byz. s. v. Ἀβαντίς (ed. 2. Goettling. p. 252 frgm. no 3) νήσῳ ἐν Ἁβαντίδι δίῃ; frgm. ap. Schol. Iliad. 2, 764 (ed. 2. Goettling. p. 275 frgm. no 100) ποδωκὴς δῖ' Ἀταλάντη; Op. 299 ἐργάζευ, Πέρση, δῐον γένος, oder Δῖον γένος mit großem Δ = Sohn des Dios, erinnert an Hom. Iliad. 9, 538 δῖον γένος, ἰοχέαιρα; Th. 376. 969. 1004. 1017 Scut. 338 δῖα ϑεάων; Th. 866 χϑονὶ δίῃ; Op. 479 Scut. 287 χϑόνα δῖαν; Cert. ed. 2. Goettl. p. 321, 24 Ἕκτορα δῐον. – Sapphon. frgm. ap. Hermog. Rhet. Gr. ed. Walz 3 p. 317 Eustath. Iliad. p. 9, 41 (Bergk P. L. G. ed. 2 p. 677 frgm. 45) χέλυ δῖα, Anrede an die Lyra. – Pindar. Pyth. 7, 11 Πυϑῶνι δίᾳ; Isthm. 8, 22 δῖον Αἰακόν. Aeschyl. nennt Suppl. 646 den Zeus selbst δῖον πράκτορά τε σκοπόν, »den himmlischen und rächenden Wächter«, πράκτορα adjectivisch; Prom. 88 ὦ δῖος αἰϑήρ ; Suppl. 967 δῖε Πελασγῶν; accusat. sing. fem. δίαν: Suppl. 1058 φρένα δίαν, Sinn des Zeus; Pers. 271 μάταν τὰ πολλὰ βέλεα παμμιγῆ γᾶς ἀπ' Ἀσίδος ἦλϑ' ἐπ' αἶαν δίαν Ἑλλάδα χώραν, für δίαν var. lect. δᾴαν; Suppl. 5 δίαν χϑόνα, Aegypten; öfters δῖον neutr.: Suppl. 558 δῖον ἄλσος, Aegypten; Suppl. 580 ἕρμα δῖον, ein von Zeus erzeugtes Kind im Mutterleibe; Prom. 654 τὸ δῖον ὄμμα, Auge des Zeus; Prom. 1033 στόμα τὸ δῖον, Mund des Zeus; Prom. 619 βούλευμα τὸ δῖον, Rathschluß des Zeus; δῐος πόρτις Suppl. 313 und δῐον πόρτιν Suppl. 42 = Epaphos. – Sophocl. Phil. 344 δῖος Ὀδυσσεύς; Aj. 757. 771 δίας Ἀϑάνας. Euripid. gebraucht δῖος als adject. zweier End. Bacch. 598 φλόγα δίου βροντᾶς, Donnerschlag des Zeus; nominat. und vocat. sing. fem. δία: Iph. T. 404 ἔνϑα κούρα δία τέγγει βωμοὺς καὶ περικίονας ναῶν αἷμα βρότειον; Rhes. 226 Ἄπολλον, ὦ δία κεφαλά, μόλε τοξήρης; in diesen beiden Stellen ist die Länge des α sicher, außerdem aber giebt es bei den Tragikern keine Stelle, in welcher die Quantität des α im nominat. vocat. sing. fem. δια oder im accusat. διαν unzweifelhaft feststände, s. W. Dindorf zu Rhes. 226; dativ. plural.: Ion. 922 δίοισι καρποῖς, des Zeus; Hel. 1093 δίοισιν λέκτροις, des Zeus; accusat. plural.: Bacch. 245 δίους γάμους, des Zeus; Hel. 2 δίας ψακάδος, Regen, vgl. das Homerische Διὸς ὄμβρος; Hippol. 228 δέσποινα δΐας Ἄρτεμι Λίμνας, wohl entschieden falsche Lesart für δέσποιν' ἁλίας; Hecub. 461 ὠδῖνος δίας, der vom Zeus geschwängerten Leto; Heraclid. 1031 δίας παρϑένου Παλληνίδος, Athene; vs. 850 Παλληνίδος δίας Ἀϑάνας; Cycl. 294 δίας Ἀϑάνας; Phoen. 666 δίας ἀμάτορος Παλλάδος; Ion. 200 δίῳ παιδί und vs. 1144 δίου παιδός = Herakles; Bacch. 8 und Alcest. 5 δίου πυρός, Blitzstrahl des Zeus. Man unterscheidet bei den Tragg. Stellen, wo δῖος = »jovialis« sei, und Stellen, wo es = »divinus« sei; letztere schreibt man mit kleinem, erstere mit großem Δ. Aber diese Unterscheidung dürfte sich schwerlich halten und scharf durchführen lassen. Möglich ist die Beziehung auf den persönlichen Zeus bei den Tragg. überall; an den meisten Stellen ist sie unzweifelhaft. – Die Attische Prosa vermied das Wort δῖος; bei Xenoph. z. B. scheint es gar nicht vorzukommen, bei Plat. nur in ein Paar Citaten aus Homer, Rep. 2 p. 379 d (Hom. Iliad. 24, 532 χϑόνα δῖαν), Hipp. min. 371 c (Hom. Iliad. 9, 651 Ἕκτορα δῖον). Das uncontrahirte δίιος scheint Plat. Phaedr. 252 e gebraucht zu haben, οἱ μὲν δὴ οὖν Διὸς δίιόν τινα εἶναι ζητοῠσι τὴν ψυχὴν τὸν ὑφ' αὑτῶν ἐρώμενον, var. lect. δῐόν. – Bei Aristophan. Equit. 1271 Πυϑῶνι ἐν δίᾳ, wohl Anspielung auf Pindar, s. oben, vgl. Scholl. Aristoph. – Auch Herodot. scheint δῖος nicht gebraucht zu haben. Dagegen ϑεῖος ist bei Herodot und in Attischer Prosa beliebt. – Superlat. bei Hesych. s. v. Δῖα ϑεάων und Tzetz. Exeges. p. 87, 4, διοτάτη als Erklärung von δῖα ϑεάων und δῖα γυναικῶν.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > δῖος

  • 8 geben

    1. (gab, gegében) vt
    1) дава́ть, вруча́ть; предоставля́ть

    mein Freund gibt mir ein Buch / ein Glas Wásser / éinen Ápfel — мой друг даёт мне кни́гу / стака́н воды́ / я́блоко

    sie gab dem Kránken sein Éssen — она́ дала́ больно́му еду́, она́ покорми́ла больно́го

    j-m etw. zu éssen und zu trínken gében — дать кому́-либо есть и пить [еду́ и питьё]

    er gab mir die Hand — он по́дал мне ру́ку

    man hat díeser Famílie éine néue Wóhnung gegében — э́той семье́ предоста́вили но́вую кварти́ру

    gében Sie mir bítte ein Kílo Fleisch! — да́йте мне, пожа́луйста, кило́(гра́мм) мя́са!

    ••

    j-m Féuer gében — дать кому́-либо прикури́ть

    j-m ein Béispiel gében — подава́ть кому́-либо приме́р

    du sollst déinem jüngeren Brúder ein gútes Béispiel gében — ты до́лжен подава́ть хоро́ший приме́р своему́ мла́дшему бра́ту

    Deutsch gében — дава́ть уро́ки неме́цкого языка́, преподава́ть неме́цкий язы́к

    wer hat Íhnen Deutsch gegében? — кто вам [у вас] преподава́л неме́цкий язы́к?

    j-m éine Nóte gében — ста́вить кому́-либо каку́ю-либо оце́нку

    in der Prüfung hat man ihm éine Fünf gegében — на экза́мене ему́ поста́вили пять

    j-m das Recht gében — предоставля́ть кому́-либо пра́во на что-либо

    sein Wort gében — дава́ть сло́во, обеща́ть

    du hast doch dein Wort gegében! — ты же дал сло́во!

    j-m das Wort gében — дать [предоста́вить] кому́-либо сло́во в прениях

    j-m séine Schwéster zur Frau gében — отда́ть [вы́дать] свою́ сестру́ за́муж за кого́-либо

    2) дава́ть, устра́ивать

    ein Konzért gében — дава́ть [устра́ивать] конце́рт

    éinen Ábend gében — дава́ть [устра́ивать] ве́чер

    ein Éssen gében — дава́ть [устра́ивать] обе́д

    was wird im Theáter gegében? — что идёт в теа́тре?

    was für ein Stück [wélches Stück] wird héute im Theáter gegében? — кака́я пье́са идёт сего́дня в теа́тре?

    2. (gab, gegében) vimp

    es gibt (A) — есть, быва́ет, существу́ет, име́ется

    es gibt hier éinen Park — здесь есть парк

    in díesem Fluss gibt es noch víele Físche — в э́той реке́ ещё мно́го ры́бы

    was gibt es héute zu Míttag? — что сего́дня (име́ется) на обе́д?

    es gibt Léute, die... — существу́ют лю́ди, кото́рые...

    es gibt noch viel Árbeit — ещё мно́го рабо́ты

    was gibt's Néues? — что но́вого?

    was gibt's? — что тако́е?, в чём де́ло?

    so étwas gibt es nicht — э́того не быва́ет

    was wird's gében? — что бу́дет?, что из э́того вы́йдет?

    ••

    j-m Recht gében — призна́ть чью-либо правоту́

    ich muss méinem Freund Recht gében — я до́лжен призна́ть, что мой друг прав

    Deutsch-Russische Wörterbuch der aktiven Wortschatz > geben

  • 9 γλῶσσα

    γλῶσσα, , att. γλῶττα (cf. das vor., eigtl. die Spitze), 1) die Zunge, von Hom. an überall von Menschen u. Thieren; γλώσσας τάμνειν Odyss. 3, 332, ἐν πυρὶ βάλλειν vs. 341, Zungen der Opferthiere, geschah zum Schluß der Abendmahlzeit, vgl. Nitzsch; – γλώσσης χάριν, nur um zu reden, od. um Einem nach dem Munde zu reden, Hes. O. 707; vgl. Aesch. Ch. 264; ἀπὸ γλώσσης, mündlich, ἐφϑέγξατο Pind. Ol. 6, 13; vgl. P. 3, 2; φράσω Cratin. B. A. 436; εἰπεῖν Her. 1, 123; Thuc. 7, 10; im Ggstz des schriftlichen. Bei Aesch. Ag. 787 δίκας γὰρ οὐκ ἀπὸ γλώσσης ϑεοὶ κλύοντες nicht bloß die Worte hörend, sondern nach der Wahrheit; Luc. pro laps. 18 οὐ τὴν γλῶτταν, ἀλλὰ τὴν γνώμην ἐξετάζειν; Eur. Hipp. 612 ἡ γλῶσσ' ὀμώμοχ', ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος; – ὅ, τι κεν ἐπὶ γλῶτταν ἔλϑῃ εἰπεῖν, sagen, was Einem in den Mund kommt, Luc. Qu. hist. 32; γλῶσσα δέδεται Merc. cond. 5; τὴν γλῶτταν πεπεδημένη Bis acc. 15; ἐκ φόβου τὴν γλῶτταν ἐγκλείσας ἔχει Soph. Ant. 180; vgl. βαίνω, – Geradezu: Sprache, von Hom. an geläufig; bes. Mundart, Dialekt; Il. 2, 804. 4, 438 Od. 19, 175; γλῶσσαν ἱέναι, eine Sprache reden, Her. 1, 57 u. öfter; Thuc. 3, 112; τὴν αὐτὴν γλῶσσαν νομίζουσι, gebrauchen, Her. 1, 142. 4, 183; χρῆσϑαι 4, 109. Auch = Provinzialismus, ein Wort, das nicht im allgemeinen Gebrauch ist, ein veralte tes; Arist. poet. 42 rhet. 3, 2; κατὰ γλῶσσαν γράφειν, in ungewöhnlichen, veralteten Ausdrücken schreiben, Luc. Lexiph. 25 ff.; oft Gramm. – Sprachvermögen, Redegabe; πᾶσαν γλῶτταν βασάνιζε Ar. Vesp. 547; Cratin. nannte den Perikles μεγίστη γλῶττα τῶν Ἑλληνίδων, was Aristid. or. 45 (II. p. 23) nachahmt, vgl. Aeschrio Ath. VIII, 335 d. – 2) das Mundstück der Flöte, αὐλῶν B. A. 32; vgl. Aesch. 3, 229; σάλπιγγος Poll. 4, 85; – ein zungenförmiger Schuhriemen, B. A. 32; vgl. Plat. com. Ath. XV, 677 a; s. Lob. zu Phryn. 229 u. γλωσσίς.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > γλῶσσα

  • 10 говорить

    1) spréchen (непр.) vt, vi, réden vt, vi; sich unterhálten (непр.) ( разговаривать)

    говори́ть о чём-либо — über etw. (A) spréchen vi, etw. (A) bespréchen (непр.)

    говори́ть на како́м-либо языке́ — éine Spráche behérrschen

    говори́ть по-ру́сски [по-неме́цки] — rússisch [deutsch] spréchen (непр.)

    говори́т Москва́! (по радио) — hier spricht Móskau!

    об э́том не сто́ит и говори́ть — das ist nicht der Réde wert

    2) ( сказать) ságen vt, vi

    говори́ть пра́вду — die Wáhrheit ságen

    не дать говори́ть кому́-либо — j-m (A) nicht zu Wórte kómmen lássen (непр.)

    он говори́т, что сего́дня хо́лодно — er sagt, es sei héute kalt

    хорошо́ говори́ть о ком-либо — Gútes von j-m spréchen (непр.)

    говоря́т — man sagt

    не говоря́ ни сло́ва — óhne ein Wort zu spréchen

    3) ( свидетельствовать о чём-либо) spréchen (непр.) vi, zéugen vi (von)

    э́то говори́т о том, что рабо́та хорошо́ сде́лана — das zeugt davón, daß die Árbeit gut gemácht ist

    э́то говори́т само́ за себя́ — das spricht für sich

    ••

    открове́нно говоря́ — áufrichtig geságt, óffen gestánden

    по пра́вде говоря́ — um die Wáhrheit zu ságen

    не говоря́ уже́... — geschwéige denn...

    стро́го говоря́ — streng genómmen

    ме́жду на́ми говоря́ — im Vertráuen [únter uns] geságt

    коро́че говоря́ — kurz geságt

    что ни говори́... — was man auch ságen mag...

    говоря́т тебе́! — hörst du!

    ина́че говоря́ — mit ánderen Wórten

    об э́том и говори́ть не́чего — das verstéht sich von selbst

    Новый русско-немецкий словарь > говорить

  • 11 Deutsch

    n (= и -s)
    1) неме́цкий язы́к

    er lernt / studíert Deutsch — он у́чит / изуча́ет неме́цкий язы́к

    Deutsch verstéhen — понима́ть [знать] неме́цкий язы́к

    er kann Deutsch — он зна́ет неме́цкий язы́к, он говори́т на неме́цком языке́

    er kann kein Wort Deutsch — он не зна́ет ни сло́ва по-неме́цки

    sie spricht ein gútes / ein schléchtes Deutsch — она́ говори́т на хоро́шем / на плохо́м неме́цком языке́

    auf Deutsch — по-неме́цки, на неме́цком языке́

    ságen Sie es auf Deutsch! — скажи́те э́то по-неме́цки!

    wie heißt das auf Deutsch? — как э́то бу́дет по-неме́цки?

    2) неме́цкий язы́к предмет

    jetzt háben wir Deutsch — сейча́с у нас неме́цкий язы́к [уро́к неме́цкого языка́]

    er hat in Deutsch éine Eins — у него́ по неме́цкому языку́ пятёрка

    Deutsch-Russische Wörterbuch der aktiven Wortschatz > Deutsch

  • 12 schreiben

    (schrieb, geschríeben) vt, vi
    писа́ть, написа́ть

    éinen Brief schréiben — писа́ть письмо́

    néue Wörter schréiben — писа́ть но́вые слова́

    dem Váter [an den Váter] schréiben — писа́ть отцу́

    dem Diréktor [an den Diréktor] schréiben — писа́ть дире́ктору

    richtig, gut, schön schréiben — писа́ть, пра́вильно, хорошо́, краси́во

    schlecht, mit Mühe schréiben — писа́ть пло́хо, с трудо́м

    schnell, lángsam schréiben — писа́ть бы́стро, ме́дленно

    sáuber, únsauber schréiben — писа́ть чи́сто [аккура́тно], гря́зно [неаккура́тно]

    er hat mir [an mich] éinen gúten lángen Brief geschríeben — он написа́л мне хоро́шее дли́нное письмо́

    du hast lánge nicht an déine Éltern geschríeben — ты давно́ не писа́л свои́м роди́телям

    die Fréunde schréiben einánder von Zeit zu Zeit — друзья́ вре́мя от вре́мени пи́шут друг дру́гу [перепи́сываются]

    er schrieb das ins Heft / auf éinen Zéttel — он записа́л э́то в тетра́дь / на листо́чке

    er hat nichts über das Eréignis / über das Únglück geschríeben — он ничего не написа́л об э́том собы́тии / об э́том несча́стье

    er hat mir nur wénig von dir / von díeser Sáche geschríeben — он о́чень немно́го [о́чень ко́ротко] написа́л мне о тебе́ / об э́том де́ле

    der Schríftsteller schreibt ein néues Buch [an éinem néuen Buch] — писа́тель пи́шет но́вую кни́гу

    er schreibt gútes / schléchtes Déutsch — он пи́шет на хоро́шем / на плохо́м неме́цком языке́

    er schreibt interessánt / lángweilig — он пи́шет интере́сно / ску́чно

    sie hat die Wáhrheit geschríeben — она́ написа́ла пра́вду

    er schreibt für éine Zéitung / für éine Zéitschrift / fürs Férnsehen — он пи́шет для газе́ты / для журна́ла / для телеви́дения

    die Kínder lérnen schréiben — де́ти у́чатся писа́ть

    er kann nicht éinmal séinen Námen schréiben — он да́же не мо́жет написа́ть своё и́мя

    er schrieb séinen Námen darúnter — он подписа́лся, он поста́вил свою́ по́дпись

    mit dem Bléistift / mit dem Füller schréiben — писа́ть карандашо́м / автору́чкой

    er hat den Brief mit der Hand geschríeben — он написа́л письмо́ от руки́

    auf [mit] der Maschíne schréiben — печа́тать на маши́нке

    er schreibt auf [mit] der Maschíne sehr schnell — он о́чень бы́стро печа́тает на маши́нке

    ein Wort groß / klein schréiben — писа́ть сло́во с прописно́й [с большо́й] / со строчно́й [с ма́ленькой] бу́квы

    der Bléistift schreibt weich / hart / gut — каранда́ш пи́шет мя́гко / жёстко / хорошо́

    ••

    j-n krank schréiben — дать [вы́писать] кому́-либо больни́чный лист

    sie ließ sich krank schréiben — она́ взяла́ больни́чный лист

    j-n gesúnd schréiben — вы́писать кого́-либо на рабо́ту после болезни

    nach éinigen Tágen schrieb ihn der Arzt gesúnd — че́рез не́сколько дней врач вы́писал его́ на рабо́ту

    ins Réine schréiben — писа́ть на́чисто [на́бело]

    als der Artíkel fértig war, schrieb er ihn ins Réine — когда́ статья была́ гото́ва, он написа́л её на́чисто [на́бело]

    Deutsch-Russische Wörterbuch der aktiven Wortschatz > schreiben

  • 13 делать

    несов.; сов. сде́лать
    1) machen (h), с местоим. was, etwas, nichts, alles, vieles, einiges, manches и существ. неконкретного значения тж. tun tat, hat getán что л. A, для кого / чего л. für A, кому л. D; выполнять какое-л. задание и др. erlédigen (h)

    де́лать о́пыты, заря́дку, уро́ки — Versúche, Frühgymnastik, die Háusaufgaben máchen

    де́лать всё хорошо́, пло́хо, небре́жно, с удово́льствием — álles gut, schlecht, náchlässig, mit Vergnügen máchen [tun]

    сде́лать рабо́ту бы́стро, за два дня, в срок — die Árbeit schnell, in zwei Tágen, termíngerecht erlédigen

    Де́лай всё, что хо́чешь. — Du kannst álles máchen [tun], was du willst.

    Сде́лай так, как я тебе́ сказа́л. — Mach [tu] es so, wie ich dir geságt hábe.

    Что ты де́лаешь в воскресе́нье? — Was machst du am Sónntag? / Was hast du für den Sónntag [am Sónntag] vór?

    Он це́лый день ничего́ не де́лает. — Den gánzen Tag tut [macht] er nichts.

    Мне сего́дня не́чего де́лать. — Ich hábe héute nichts zu tun.

    Что де́лать? — Was tun?

    Что нам де́лать? Я забы́л биле́ты (в кино́) до́ма. — Was máchen wir? [Was fángen wir an?] Ich hábe die Kínokarten zu Háuse vergéssen.

    Он сде́лал всё возмо́жное. — Er hat sein Möglichstes [sein Béstes] getán.

    Вы для нас так мно́го сде́лали. — Sie háben so viel für uns getán [gemácht]...

    Он сде́лал нам мно́го добра́. — Er hat (für) uns viel Gútes getán [gemácht].

    де́лать вид, что..., бу́дто... — so tun als ob

    Он сде́лал вид, что [бу́дто] не узнаёт [не узна́л] меня́. — Er tat (so), als ob er mich nicht erkénnt [erkénne].

    2) производить, изготовлять máchen , hér|stellen (h) что л. A, из чего л. aus D

    Он де́лает э́то из карто́на. — Er macht das aus Páppe.

    Э́то мо́жно сде́лать но́жницами, ми́ксером. — Das kann man mit éiner Schére, mit éinem Míxer máchen.

    Э́ти табли́цы мы сде́лали для шко́лы. — Díese Tabéllen háben wir für únsere Schúle gemácht.

    На э́той фа́брике де́лают игру́шки. — In díesem Betríeb wird Spíelzeug hérgestellt [gemácht].

    3) (с)делать себе одежду в ателье, причёску в парикмахерской и др. sich (D) máchen lássen er lässt sich máchen, ließ sich máchen, hat sich máchen lássen что л. A, у кого л. von D, bei D

    Я хочу́ сде́лать себе́ но́вое пальто́. — Ich möchte mir éinen néuen Mántel máchen [nähen] lássen.

    Тебе́ ну́жно сде́лать себе́ другу́ю причёску. — Du musst dir éine ándere Frisúr máchen lássen.

    Я всегда́ де́лаю хими́ческую зави́вку у э́того ма́стера, в э́той парикма́херской. — Ich lásse mir die Káltwelle ímmer von [bei] díeser Friséuse, in díesem (Dámen)Salón máchen.

    4) кого / что л. кем / чем л. / каким л. máchen из кого / чего л. aus D, кого / что л. A

    Э́то сде́лало его́ недове́рчивым. — Das máchte ihn mísstrauisch.

    Э́ти занаве́ски де́лают ко́мнату ещё ую́тнее. — Díese Gardínen máchen das Zímmer noch gemütlicher.

    Я наде́юсь сде́лать из него́ хоро́шего челове́ка. — Ich hóffe aus ihm éinen gúten Ménschen zu máchen.

    Его́ хоте́ли сде́лать дире́ктором. — Man wóllte ihn zum Diréktor máchen.

    Дава́йте сде́лаем э́то тради́цией! — Máchen wir das zu éiner Traditión.

    де́лать из му́хи слона́ — aus éiner Mücke éinen Elefánten máchen

    5) осуществлять máchen

    де́лать како́е л.изобрете́ние, откры́тие — éine Erfíndung, éine Entdéckung máchen

    де́лать ещё одну́ попы́тку — noch éinen Versúch máchen [noch éinmal versúchen]

    В э́том сло́ве ты де́лаешь непра́вильное ударе́ние. — Du betónst díeses Wort falsch.

    Ему́ сде́лали опера́цию. — Er wúrde operíert.

    Э́тот хиру́рг сде́лал сего́дня три опера́ции. — Díeser Chirúrg hat héute drei Operatiónen gemácht [áusgeführt].

    Кто де́лает докла́д? — Wer hält den Vórtrag?

    Русско-немецкий учебный словарь > делать

  • 14 Deutsch

    1. неме́цкий язы́к

    er spricht (ein g tes) Deutsch — он говори́т на (хоро́шем) неме́цком языке́

    er verstht [разг. kann] Deutsch — он зна́ет неме́цкий язы́к, он говори́т по-неме́цки

    er kann kein Wort Deutsch — он не зна́ет ни сло́ва по-неме́цки

    G ethes Deutsch — (неме́цкий) язы́к Гё́те

    in h utigem Deutsch — в совреме́нном неме́цком языке́

    au verst hst kein Deutsch (mehr)? — ты что, просты́х слов не понима́ешь?

    2. неме́цкий язы́к ( учебный предмет)

    er unterr chtet Deutsch — он преподаё́т неме́цкий язы́к

    Большой немецко-русский словарь > Deutsch

См. также в других словарях:

  • TES — steht für: Termersetzungssystem, ein formales Berechnungsmodell in der Theoretischen Informatik The Elder Scrolls, ein Computer Rollenspiel die chemische Verbindung Tetraethylsilan Tes bezeichnet: Tes, Fluss in der Mongolei und Russland Tes (Sum) …   Deutsch Wikipedia

  • Tes — * He wêt nich van Tês off Mês. – Bueren, 564; Stürenburg, 278; Frommann, V, 525, 627. Er weiss weder von Matthäus (Thä s) noch von Bartholomäus(mä s), kennt weder die Apostel noch Aposteltage, weiss im Kalender nicht Bescheid, dann überhaupt für …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Im Anfang war das Wort — Epsilon Inhaltsverzeichnis 1 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ …   Deutsch Wikipedia

  • Gotteswort — Gọt|tes|wort, das <o. Pl.>: Gottes Offenbarung im Text der Heiligen Schrift. * * * Gọt|tes|wort, das <o. Pl.>: Gottes Wort, wie es die Bibel enthält …   Universal-Lexikon

  • Fass ohne Boden — Pi Inhaltsverzeichnis 1 πάθει μάθος 2 Παθήματα μαθήματα …   Deutsch Wikipedia

  • In vino veritas — Epsilon Inhaltsverzeichnis 1 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ …   Deutsch Wikipedia

  • Altgriechisch — Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch …   Deutsch Wikipedia

  • Griechische Grammatik — Altgriechisch Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch …   Deutsch Wikipedia

  • Klassisches Griechisch — Altgriechisch Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch …   Deutsch Wikipedia

  • Jiddisch — (יידיש) Sprecher Geschätzte 1 bis 1,5 Millionen Linguistische Klassifikation Indogermanisch Germanisch West Germanisch Hochdeutsch Jiddisch Offizieller Status …   Deutsch Wikipedia

  • Liste griechischer Phrasen/Kappa — Kappa Inhaltsverzeichnis 1 Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»